خاطره ای از شهید بابایی

عکس هایی که در آلبوم هیچ ژنرال نیروی هوایی پیدا نمی شود

از این خلبان کارکشته ی نیروی هوایی، عکس هایی به جا مانده است که در آلبوم عکس شخصی هیچ ژنرال دیگر نیروی هوایی پیدا نمی شود. عکس هایی که نمونه هایی از آن ها را پیش رو دارید.

 «عباس بابایی» به تاریخ   ۱۴ آذر ۱۳۲۹ در شهر «قزوین» متولد شد. او پس از گرفتن دیپلم، در سال ۱۳۴۸ علی رغم قبولی در رشتهٔ پزشکی، به دلیل علاقه به خلبانی، به نیروی هوایی پیوست و پس از گذراندن دوره مقدماتی برای تکمیل تحصیلاتش در سال ۱۳۴۹ به آمریکا اعزام شد.
عباس پس از پیروزی انقلاب اسلامی و با شروع جنگ ایران و عراق،  عملیات جنگی خود را آغاز نمود. وی در سال ۱۳۶۰ درجهٔ سرهنگ دومی دریافت کرد و به عنوان فرمانده «پایگاه هشتم هوایی اصفهان» منصوب شد.
 «عباس بابایی»در ۹ آذر ۱۳۶۲ به درجه سرهنگ تمامی ارتقاء یافت و به سمت «معاونت عملیات فرماندهی نیروی هوایی» منصوب شد و به تهران عزیمت کرد. بابایی پس از چهار سال جهاد، در مقام «معاونت عملیات نیروی هوایی»، در ۸ اردیبهشت ۱۳۶۶ به درجه «سرتیپی» رسید  و سرانجام  در سن ۳۷ سالگی و پس از ۶۰ ماموریت جنگی موفق به تاریخ ۱۵ مرداد ۱۳۶۶ به آخرین درجه ی خود را، هم زمان با «عید سعید قربان» از «حضرت حق»(جل و علا) دریافت کرد و پای بر بساط«عند ربهم یرزقون» نهاد. پیکر «عباس بابایی» در گلزار شهدا در «شاهزاده حسین» واقع در «قزوین» تا روز «رجعت» به امانت سپرده شد.
در میان نظامیان، افسران «نیروی هوایی» همواره از شان و منزلب اجتماعی بالایی برخوردار هستند. این گروه از نظامیان، از لحاظ توانمندی های فیزیکی، ضریب هوش و آموزش های علمی و تسلط نسبی بر زبان های خارجی، همواره از دیگر هم ردیفان خود در سایر نیروهای مسلح، برتری های آشکاری دارند. افسران «نیروی هوایی» با کلاس ترین بخش ارتش را تشکیل داده اند که البته این جایگاه، فاصله ی زیادی هم با حقیقت ندارد. «عباس بابایی» در زمان شهادت، یک افسر عالی رتبه ی «نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی» و مرد شماره ی دوی «آسمان ایران» بود. اما همواره به تواضع و فروتنی خارق العاده اشتهار داشت. تمامی آنان که تجربه ی حضور و جهاد در کنار وی را داشته اند، از این خصیصه ی اش، با احترام فراوان یاد می کنند. تنها ژنرالِ نیروی هوایی که یونیفرم خوش قواره و چشم نواز خلبانی را با لباس بسیجی عوض می کرد و به میان بسیجیان می رفت و با آنان نشست و برخاست می کرد. تنها افسر خلبانی که بیل به دست می گرفت و به کمک روستاییان اقدام می کرد و تنها فرمانده ی عملیات نیروی هوایی که در میان نیروهای زیر دست و سربازانش، پابرهنه در مراسم عزای سیدالشهدا(صلوات الله علیه) حاضر می شد و حتی نوحه خوانی هم می کرد. از «عباس بابایی»، عکس هایی به جا مانده است که در آلبوم عکس شخصی هیچ ژنرال دیگر نیروی هوایی پیدا نمی شود. عکس هایی که نمونه هایی از آن ها را پیش رو دارید.

روحمان با یادش شاد

«عباس بابایی» در جمع بسیجیان

معاون هماهنگ‌کننده نیروی هوایی ارتش:

ابتکارات شهید بابایی در دوران جنگ تحمیلی عامل موثری در حفظ برتری هوایی ما بر دشمن بود

معاون هماهنگ کننده نیروی هوایی ارتش در توصیف شهید سرلشکر خلبان عباس بابایی گفت: ابتکارات شهید بابایی در دفاع مقدس باعث شد که ایران هیچگاه برتری هوایی خود را در برابر عراق از دست ندهد.

به نقل از پایگاه اطلاع رسانی ارتش، "امیر سرتیپ خلبان عزیز نصیرزاده" معاون هماهنگ‌کننده نیروی هوایی که به مناسبت 15 مرداد سالگرد شهادت سرلشکر خلبان عباس بابایی با خبرنگار ما گفتگو می‌کرد، در  مورد توانایی‌های راه کنشی (تاکتیکی) آن شهید بزرگوار گفت: شهید بابایی به مسائل ریز تاکتیکی، اطلاعاتی و عملیاتی دقت می‌کرد و با وجود آنکه وی معاون عملیات نیروی هوایی ارتش بود و الزامی به حضور فیزیکی در عملیات‌ها نداشت، اما به طور مستقیم در آنها شرکت و دستوراتش را شخصاً و به صورت حضوری صادر می‌کرد تا باعث بالا رفتن روحیه همکاراش در صحه نبرد شود.
 
وی همچنین در تبیین حضور فیزیکی شهید بابایی در عملیات‌ها خاطرنشان کرد: ایشان به عنوان معاون عملیات نیروی هوایی نقش رهبری و فرماندهی خلبانان را بر عهده داشت و اقدامات او باعث ایجاد انگیزه برای دیگران می‌شد.
 
معاون هماهنگ‌کننده نیروی هوایی ارتش همچنین با اشاره به ابتکارات این خلبان تیزپرواز در هشت سال دفاع مقدس تصریح کرد: شهید بابایی با شَم بالای اطلاعاتی که داشت، دریافته بود خلبانان عراقی در پروازهای شبانه ضعیف هستند ولی در مقابل، خلبانان ایرانی توانایی خوبی در این زمینه دارند بنابراین برای اسکورت نفت‌کش‌ها و کشتی‌ها، پرواز شبانه را طراحی و اجرا کرد.
 
امیر سرتیپ نصیرزاده ادامه داد: تدابیر شهید بابایی در استفاده از جنگنده‌های اف-14 که هنوز هم از هواپیماهای برتر در سطح دنیاست، این هواپیما را یک نسل بالا تر بُرد.
 
وی در ادامه با اشاره به همکاری دونخبه برتر نیروی هوایی ارتش –شهیدان عباس بابایی و منصور ستاری- در دفاع مقدس تصریح کرد: همکاری این دو نخبه در آن زمان باعث شده بود ما در زمینه آفند و پدافند بسیار خوب عمل کنیم و با وجود حمایت همه جانبه قدرت‌های بزرگ از عراق همواره برتری هوایی خود را حفظ کنیم.
 
امیر سرتیپ خلبان عزیز نصیرزاده در ادامه با اشاره به ویژگی‌های بارز اخلاقی و شخصیتی شهید سرلشکر خلبان عباس بابایی اظهار داشت: عباس بابایی انسان بزرگوار، صادق، پاک دامن و فروتن بود که همواره در مقابله با زیردستان خود را بدهکار آنها می‌دانست، نکته مهم دیگر خصوصیات بارز شهید بابایی، سرسختی در مقابل دشمنان، ثابت قدم بودن در اعتقادات، روش‌ها و سیره زندگی‌اش بود.

از سوی معاون فرهنگی و روابط عمومی نیروی هوایی؛

ویژه برنامه‌های سالگرد شهادت سرلشکر خلبان بابایی اعلام شد

در آستانه 15 مرداد سالروز شهادت سرلشکر خلبان شهید عباس بابایی، حجت الاسلام و المسلمین سعید نصیرالاسلامی، معاون تبلیغات و روابط عمومی نیروی هوایی ارتش به تشریح برنامه‌های ویژه سالگرد این شهید والامقام پرداخت.

به نقل از پایگاه اطلاع رسانی ارتش، روابط عمومی نیروی هوایی، معاون فرهنگی و روابط عمومی نیروی هوایی گفت: به مناسبت سالروز شهادت سرلشکر خلبان شهید عباس بابایی با همکاری گروه حماسه و دفاع شبکه اول سیما و با حضور صدیقه حکمت، همسر شهید و الهام حمیدی بازیگر نقش همسر شهید بابایی در سریال "شوق پرواز" برنامه تلویزیونی شب های شیدایی در باغ موزه دفاع مقدس ضبط و از شبکه اول سیما پخش خواهد شد.

وی افزود: در این برنامه نماهنگ و بخش هایی از مستند سریال شوق پرواز با اجرای سید جواد هاشمی پخش خواهد شد.

 معاون فرهنگی و روابط عمومی نیروی هوایی ارتش افزود: برنامه زنده تلویزیونی "ضیافت الهی" با حضور صدیقه حکمت، سلما بابایی دختر این شهید بزرگوار و امیر سرتیپ خلبان حبیب بقایی، همرزم شهید بابایی با همکاری شبکه 2 سیما در سالروز شهادت این شهید شجاع دل نیروی هوایی از برج میلاد تهران پخش خواهد شد.

 حجت الاسلام و المسلمین سعید نصیرالاسلامی خاطرنشان کرد: همچنین با همکاری بنیاد شهید استان قزوین مراسم گرامیداشت شهید بابایی 24 مردادماه با حضور فرماندهان و کارکنان نیروی هوایی ارتش و مسئولان کشوری و خانواده معظم شهدا در حسینیه امامزاده حسین (ع) شهرستان قزوین برگزار خواهد شد.

شایان ذکر است به همین مناسبت ویژه برنامه، مستند تلویزیونی و نماهنگ‌های تولیدی نیروی هوایی ارتش از شبکه های مختلف رسانه ملی پخش خواهد شد.

خجالت شهید بابایی از لباس سرلشکری...

ﻃﺮز ﻟﺒﺎس ﭘﻮﺷﻴﺪن ﺳﺮﻟـﺸﻜﺮ ﺧﻠﺒـﺎن ﺷـﻬﻴﺪ «ﺑﺎﺑـﺎﻳﻲ» ﻫﻤـﻮاره ﻣـﻮرد اﺳﺘﻬﺰاء دﺷﻤﻨﺎن اﻧﻘﻼب و ﻣﻮرد اﻳﺮاد و اﻋﺘﺮاض ﻫﻤﻜﺎران وی ﺑﻮد. اﻳﺸﺎن وﻗﺘﻲ ﻟﺒﺎس ﺷﺨﺼﻲ ﺑﻪﺗﻦ ﻣﻲﻛﺮد، ﺑﻪﻋﻠﺖ ﺳﺎدﮔﻲ و ﺑﻲﭘﻴﺮاﻳﮕـﻲ ﻟﺒـﺎس، ﺗﺸﺨﻴﺺ وی ازاﻓﺮاد ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺸﻜﻞ ﻣﻲﺷﺪ. ﻣـﻮی ﻛﻮﺗـﺎﻫﺶ ﺑـﻪ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﺎﻧﺪن او در ﺑﻴﻦ ﺗﻮده ﻣﺮدمﻛﻤـﻚ ﻣـﻲﻛـﺮد.

ﻫﻨﮕـﺎم ﺣـﻀﻮر در ﺟﺒﻬﻪ ﻳﺎ ﺑﺎزدﻳﺪ از ﻗﺮارﮔﺎهﻫـﺎ، ﻟﺒـﺎس ﺑـﺴﻴﺠﻲ ﺑـﻪﺗـﻦ داﺷـﺖ. ازﻋﻼﻳـﻢ ﺧﻠﺒﺎﻧﻲ، ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎی اﻓﺴﺮی، درﺟﺎت اﻣﻴﺮی و ... ﻫﻴﭻ اﺛﺮی در ﻟﺒـﺎسﻫـﺎی وی دﻳﺪه ﻧﻤﻲﺷﺪ. اﻣﺎ وﻗﺘﻲ ﻟﺒﺎس ﺧﻠﺒﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻣﻲﻛﺮد، ﻧﺎﭼﺎر ﺑﻪ اﺳـﺘﻔﺎده از ﻋﻼﻳﻢ و ﻧشان های ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﻣﻲﺷﺪ. ﺑـﻪﻫﻨﮕـﺎم راه رﻓـﺘﻦ ﻳـﺎ ﺻـﺤﺒﺖ ﻛﺮدن ﺳﺮش را ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺖ. اﻧﮕﺎر ﻛﻪ از ﺗﻤﺎﻳﺰ و اﺧﺘﻼف درجه ﺧﻮد ﺑﺎ دﻳﮕﺮان ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد. ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ ﺷﺮاﻳﻂ را ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻲدﻳﺪ، درﺟﻪﻫﺎ و ﻧﺸان های ﺧﻮد را ﺑﺮ ﻣﻲداﺷﺖ و در ﺟﻴﺒﺶ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﻲﻛﺮد!

کشیک دادن در هوای سرد

ﭘﺪر ﺳﺮﻟﺸﻜﺮ ﺧﻠﺒﺎن ﺷﻬﻴﺪ «ﻋﺒﺎس ﺑﺎﺑﺎﻳﻲ» می گوید: یک روز، ﻳﻚ ﺑـﺴﻴﺠﻲ ﻛـﻪ در ﻫﻨﮕـﺎم ﺗـﺸﻴﻴﻊ ﺟﻨـﺎزه «عباس» در ﻗﺰوﻳﻦ، از ﻃﺮﻳﻖ ﻋﻜﺲ او را ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد، ﺑـﻪ ﺧﺎﻧـﻪ آﻣـﺪ و ﺧـﺎﻃﺮه ای را ﺑﺮای ﻣﺎ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻫﻤﮕﻲ ﻣﺎ ﻣﻨﻘﻠﺐ ﺷﺪﻳﻢ. ﻣﻲﮔﻔﺖ: «ﻳﻚ ﺷﺐ ﻣـﻦ ﺑﺎ اﺳﻠﺤﻪ ﺟﻠﻮی درِ ﻣﺴﺠﺪ ﻛﺸﻴﻚ ﻣﻲدادم. ﻧﻴﻤﻪﻫﺎی ﺷﺐ ﻛﻪ ﻫـﻮا ﺧﻴﻠـﻲ ﺳﺮد ﺑﻮد، ﺑﺮادری ﭘﻴﺶ ﻣـﻦ آﻣـﺪ و ﭘـﺲ از ﺳـﻼم و اﺣﻮاﻟﭙﺮﺳـﻲ ﮔﻔـﺖ:

«ﺑﺮادر، ﻣﻦ ﻳﻜﻲ از ﺑﺴﻴﺠﻴﺎن اﺻﻔﻬﺎن ﻫﺴﺘﻢ. اﺳـﻠﺤﻪات را ﭘـﻴﺶ ﺧـﻮدت ﻧﮕﻬﺪار و ﺑﺨﻮاب. ﻣﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺗﻮ ﻫﻤـﻴﻦ ﺟـﺎ ﭘـﺎس ﺧـﻮاﻫﻢ داد.» ﻣﻦ اول ﺑﻪاو ﺷﻚ ﻛﺮدم و ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻜﻨـﺪ ﻗـﺼﺪ ﺳـﻮﻳﻲ داﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ! وﻟﻲ ﭼﻮن اﺳﻠﺤﻪ در دﺳﺘﻢ ﺑﻮد ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﺎ اﺻﺮار او ﻣﺤﻞ ﻣﻨﺎﺳـﺒﻲ را ﭘﻴﺪا ﻛﺮدم و اﺳﺘﺮاﺣﺖ کردم. ﻣﻮﻗﻊ اذان ﺳﺤﺮ ﺑـﻮد ﻛـﻪ آن ﺑـﺮادر ﻣـﺮا از ﺧﻮاب ﺑﻴﺪار ﻛﺮد و ﺧﻮد ﺑﺮای ﻧﻤﺎز ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﺴﺠﺪ رﻓﺖ. ﻣﻦ دﻳﮕـﺮ او را ﻧﺪﻳﺪم. زﻣﺎن ﺗﺸﻴﻴﻊ ﺟﻨﺎزه وﻗﺘﻲ ﻋﻜﺲ او را دﻳﺪم، ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم اﻳﻦ ﻫﻤـﺎن ﺑﺮادری اﺳﺖ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺷﺐ ﺟﺎی ﻣﻦ ﭘﺎﺳﺪاری داده اﺳﺖ.»

آرزوی شهادت

یکی از همرزمان شهید بابایی نیز می گوید: درﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ اﺗﻘـﺎق ﺷـﻬﻴﺪ «ﺑﺎﺑـﺎﻳﻲ» در ﺟﺰﻳـﺮه ﻣﺠﻨـﻮن ﺑـﻮدﻳﻢ، ﻣﺰدوران ﺑﻌﺜﻲ اﻗﺪام ﺑﻪ ﺑﻤﺒﺎران ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ ﻛﺮدﻧﺪ. ﺗﻌﺪاد زﻳﺎدی از رزﻣﻨﺪﮔﺎن ﻣﺎ ﻛﻪ ﻣﻮرد اﺻﺎﺑﺖ ﺑﻤﺐﻫﺎی ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ ﻗﺮارﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، دﭼﺎر ﺿﺎﻳﻌﺎت و ﺟﺮاﺣﺎﺗﻲ ﺷﺪﻧﺪ. ﻣﻦ ﺑﻪ اﺗﻔﺎق اﻳﺸﺎن اﻗﺪام ﺑﻪ انتقال ﺑـﺮادران ﻣﺠـﺮوح ﺑـﻪ ﭘﺸﺖ ﺟﺒﻬﻪ ﻛﺮدﻳﻢ.

در آن ﺣﺎل و ﻫﻮا، دو ﻧﻔﺮ از ﺑﺮادران ﺑـﺴﻴﺠﻲ را ﻣـﺸﺎﻫﺪه ﻛـﺮدﻳﻢ ﻛـﻪ داﺧﻞ ﮔﻞوﻻی ﺑﻮدﻧﺪ و ﻟﺤﻈﺎت آﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺧﻮد را ﺳﭙﺮی ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ. ﺷﻬﻴﺪ ﺑﺎﺑﺎﻳﻲ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﺷـﻚ در ﭼـﺸﻤﺎﻧﺶ ﺟﻤـﻊ ﺷـﺪه ﺑـﻮد ﻳﻜـﻲ ازاﻳـﻦ رزﻣﻨﺪهﻫﺎی ﺑﺴﻴﺠﻲ را درآﻏـﻮش ﮔﺮﻓـﺖ و ﺑﻮﺳـﻴﺪ و دﺳـﺘﻲ ﺑـﻪ ﺳـﺮ و ﺻﻮرت ﺧﻮدﻛﺸﻴﺪ و ﺻﻠﻮات ﻓﺮﺳﺘﺎد.

ﻣﻦ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر او اﻋﺘﺮاض ﻛﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ: «ﻣﮕﺮ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻴﺪ ﻛـﻪ اﻳﻨﻬـﺎ ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ ﺷﺪه اﻧﺪ و ﻧﺒﺎﻳﺪ آﻧﻬﺎرا ﻟﻤﺲ ﻛﺮد؟»اﻳﺸﺎن ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﻛﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺻـﻠﻮات ﻓﺮﺳـﺘﺎدن ﺑـﻮد، ﺑـﻪﻣـﻦ ﮔﻔـﺖ:  ﭘﺴﺮﺟﺎن! ﺗﻮ ﻧﻤﻲداﻧﻲ! اﻳﻨﻬﺎ ﺗﺒﺮک اﺳﺖ؟ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻲ ﭼﻄـﻮر از ﭼﻬـﺮه اﻳـﻦ ﺑﺮادر ﺑﺴﻴﺠﻲ ﻧﻮر ﻣـﻲﺑـﺎرد؟ ﺧﻮﺷـﺎ ﺑـﻪ ﺣـﺎﻟﺶ ﻛـﻪ ﺷـﻬﻴﺪ ﺷـﺪ.» بعد دﺳﺘﻬﺎی خود را ﺑﻪ ﻃﺮف آﺳﻤﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ: «ﺧﺪاﻳﺎ! ﭘﺲ ﻣﻦ ﻛﻲ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﻲﺷﻮم؟»