ایران و اجلاس عدم تعهد

اجلاس نم در تهران به پایان رسید با امید به اینکه نتیجه ای غیر از نتایج دیگر اجلاس همچون اجلاس قاهره را داشته باشد. اجلاس عدم تعهد برای اولین بار در کشوری برگزار شد که عدم تعهدش به قدرت های جهانی به اثبات رسیده و همواره در تمامی مناسبت ها و جهت گیری ها نظرهای متفاوت و منحصر به خودش را داشته . کشوری که دوست و یاور مردم مظلوم جهان است و بارها حسن نیت خود را به اثبات رسانده . در حالی که دولت بوسنی هرزگوین روابط دوستانه ای با دشمن شماره یک ایران ( امریکا ) دارد . مردم این کشور فراموش نکرده اند که در دوران نسل کشی در دهه ۹۰ جمهوری اسلامی ایران تنها و تنها بنا به تقید انساندوستانه حمایت آشکار خود را از این مردم ابراز داشته است . امروز هزینه ای که به سبب حمایت دولت ایران از مردم فلسطین متحمل شده است قابل حسابرسی نیست . در حالی که مردم فلسطین می رفتند تا به سرنوشت سرخ پوستان امریکا گرفتار شوند . شعله ای درجهان برافروخت و جمهوری اسلامی با حمایت همه جانبه حتی حمایت نظامی جانی دوباره به هویت مسلمانی و عربی این مردم بخشید و فرصت یافتند دوباره موضع حضورشان درسطح جهانی اشکار گردد . ایران در جائی دوست هندوستان است که براورد منطق این کشور اقدامات فتنه انگیز پاکستان را محکوم می کند و در جائی به حمایت از پاکستان بر می خیزد که زیاده خواهی هندیان را مشاهده میکند و دراین کشاکش شریک استراتژیک هیج کشوری محسوب نمی شود . و این رویه هرچند می تواند خسارت بار باشد اما عدالت طلبانه خواهد بود .و یقینا این عدالت خود مسبب پیروزی این کشور در مسیل های سیاسی است . امروز کشور ایران با تحریم ناجوانمردانه ای روبروست و از سوئی نیز کوس جنگ احتمالی تهدیدی جدی برای این کشور خواهد بود . اما امید است که بار دیگر عدالت گشترده شود و مکر دشمنان این مرز بوم به خودشان باز گردد. در پایان دعای داریوش کبیر را میخوانم که فرمود : بارپروردگارا : کشور مرا از خشکسالی ُ جنگ و دروغ مصون دار.